Παύλος Μιχαήλ - Έλληνας Ζωγράφος και Χαράκτης
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και σπούδασα Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Άρχισα να ζωγραφίζω το 1977. Ασχολήθηκα συστηματικά με τη μονοτυπία και το κολάζ. Πειραματίστηκα με διάφορα υλικά και μελετώντας τη συμπεριφορά τους κατέληξα σε μια τεχνική που είναι συνδυασμός χαρακτικής μονοτυπίας και κολλάζ. Μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί σταδιακά πάνω απο 1500 αυθεντικά έργα.
Με την πάροδο των ετών, επικράτησαν οι συνθέσεις μικτής τεχνικής με βάση κυρίως την ελαιογραφία και την εισαγωγή πάνω στα έργα στοιχείων όπως μεταλλικά στοιχεία, ξύλο, πέτρα κλπ.
Η καλλιτεχνική τάση και η τεχνοτροπία του Paul Klee , ταιριάζει περισσότερο στα έργα μου.
Πρώτος ενδιαφέρθηκε για τη δουλειά μου ο σημαντικός λογοτέχνης, Ντίνος Χριστιανόπουλος, που με Βοήθησε σημαντικά ,παρακινώντας με να δουλεύω. Επί χρόνια ήμουν συνεργάτης της Μικρής Πινακοθήκης "Διαγώνιος" όπου έκανα και την πρώτη μου ατομική έκθεση ενώ παράλληλα συνεργαζόμουν και με την αίθουσα τέχνης “Leonardo”, αλλά συμμετείχα και σε εκθέσεις διαφόρων οίκων τέχνης της Β. Ελλάδας απο το 1979 μέχρι το 1988 . Το 1989 Έφυγα για προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους στην Αδελαίδα της Αυστραλίας. To 2002 πραγματοποίησα την τελευταία έκθεσή μου στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Την ίδια χρονιά ξαναταξίδεψα για επαγγελματικούς λόγους στην Αδελαίδα, ενώ έχω διαμείνει για κάποια χρόνια σε χώρες της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής , με τελευταίο το Ιράκ. Το πρώτο μου εργαστήριο βρισκόταν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης , ενώ τα τελευταία χρόνια κατοικώ, εργάζομαι και ζωγραφίζω στις Δυτικές συνοικίες της πόλης. Ο εγγύς στόχος μου είναι η δημιουργία ενός νέου ατελιέ στην Ολλανδία.
Η ζωγραφική είναι για μένα ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας με τον εαυτό μου.
Έντυπη παρουσίαση
Ο Παύλος Μιχαήλ ανήκει στη νεώτερη γενιά των Θεσσαλονικέων καλλιτεχνών, μια γενιά που έμαθε πολλά από τους πρώτους μεταπολεμικούς Ζωγράφους και τώρα προσπαθεί να τους ξεπεράσει αν και δεν πέρασαν ούτε τέσσερα Χρόνια από τότε που άρχισε να ζωγραφίζει, ο Μιχαήλ κατάφερε να δημιουργήσει ένα έργο δικό του, ίσως γιατί είχε στοιβαγμένες μέσα του πολλές δυνατότητες και εικόνες. Από άποψη τεχνικής, ο Μιχαήλ εργάζεται ως εξής: Σε μια επιφάνεια, όπου προηγήθηκε χαρακτική εργασία, τοποθετεί χρώματα και διάφορα διαλυτικά , στη συνέχεια τα αποτυπώνει επάνω σε χαρτί και ολοκληρώνει τη σύνθεσή τον με κολάζ. Από άποψη τεχνοτροπίας, ο Μιχαήλ κινείται στα γνωστά πλαίσια της αφηρημένης τέχνης, χωρίς να αποφεύγει την ανθρώπινη φιγούρα, ενώ ο ψυχισμός του κυμαίνεται από τη λυρική ερωτική διάθεση στην ταραγμένη εσωστρέφεια.
Ντίνος Χριστιανόπουλος, 1979 - Bραβευμένος Έλληνας Λογοτέχνης
Ενα μέρος του ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν οι πίνακες του Παύλου Μιχαήλ οφείλεται ασφαλώς στη τεχνική τους. Ο Μιχαήλ χαράσσει την πέτρα, το ξύλο ή το χοντρό μουσαμά, απλώνει επάνω χρώματα λαδιού, διαφοροποιεί την πυκνότητά τούς με διαλυτικό και στη συνέχεια προχωράει στο τύπωμα σε χαρτί. Από τα είκοσι ή τριάντα τυπώματα, που κανένας τους δεν είναι απόλυτα όμοια με το άλλο, κρατά μόνο ένα, το καλύτερο κατά τη γνώμη του. Από τα υπόλοιπα πριν τα καταστρέψει, αποσπά ορισμένα κομμάτια, τα οποία χρησιμοποιεί για τη συγκρότηση άλλων έργων. Έτσι το "τυχαίο", στο βαθμό που υπάρχει, περιορίζεται μόνο στη μία αυτούσια μονοτυπία και άλλες που ουσιαστικά είναι προϊόντα ενός κολάζ προσωπικής «κοπής» , βασίζονται στη συνειδητή επιλογή και απαιτούν συνθετική διαδικασία. Οι εικόνες του Μιχαήλ είναι σχετικά μικρές. Ο πλαστικός όμως χώρος στον οποίο μας παραπέμπουν είναι απροσδόκητα ευρύς και εκτείνεται νοητά ακόμη και πέρα από τα φυσικά όρια του πίνακα. Μπροστά μας απλώνονται λιγότερο ή περισσότερο αφηρημένα τοπία σε κατάσταση αστρικής μοναξιάς ή την ώρα κάποιας γεωλογικής αλλαγής, καμιά φορά με ίχνη βλάστησης και όχι σπάνια με αναφορές σε μια παράξενη γεωμετρία. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία πρωταγωνιστούν οι γραμμές λεπτές, γεμάτες ένταση, άλλοτε πειθαρχημένες κι άλλοτε ακανόνιστες σαν ραγίσματα πάνω σε τζάμι. Παράλληλα σε όλα σχεδόν τα έργα σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει η επαγγελματική εμπειρία. Η μακροσκοπική δηλαδή θέαση του τοπίου ξεκινά από την περιπέτεια του ματιού του γιατρού στις εικόνες του μικροσκοπίου, ενώ οι τομές και τα ποικίλα μορφώματα , που συχνά θυμίζουν ερεθισμένα πυορροούντα ή αιμορραγούντα μέρη τον ανθρώπινου σώματος προυποθέτουν επαφή με το χειρουργείο . Στην πραγμάτευση όλων των στοιχείων, τόσο των οργανικών όσο και των ανόργανων , κυριαρχεί το χρώμα που και ευαισθησία προδίδει και ιδιαίτερο τόνο έχει. Τα τοπία που αναδύονται μέσα από τις από τις συνθέσεις του Μιχαήλ είναι πολύπαθα με έντονα τα ίχνη της διάβρωσης , της φθοράς . Είναι τελικά τοπία της ψυχής.
Άλκης Χαραλαμπίδης ,1983 - Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
To παράδειγμα του Τσίζεκ, χωρίς όμως να υπάρξει μαθητής του ακολούθησε ο Παύλος Μιχαήλ, που από το 1978 μας παρουσίασε πολλά κολλάζ από δικές του μονοτυπίες. Κινείται στο χώρο της αφηρημένης τέχνης , γι αυτό είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς θεματικές ενότητες. Το καινούργιο στοιχείο που έφερε ο Μιχαήλ , είναι ένα είδος χαρακτικής που εφαρμόζει επάνω στις μονοτυπίες , με αποτέλεσμα να αξιοποιεί μια μεγάλη ποικιλία γραμμών( που μπορεί να είναι ευθείες ή καμπύλες) ή κουκίδων ή κι άλλων γεωμετρικών σχημάτων και να δίνει φανταστικές προεκτάσεις στους πίνακές του. Η επέμβαση αυτή στις; Μονοτυπίες, σε συνδυασμό με τη χρωματική αρμονία που πετυχαίνει με τα κολλάζ, κάνει τις συνθέσεις του να θυμίζουν άλλοτε αραβουργήματα , άλλοτε πετρώματα και σπανιότερα πιο συγκεκριμένα πράγματα, όπως λίμνες, ορυζώνες, τοπία ή πόλεις.
Περικλής Σφυρίδης 1985 - Σύγχρονος Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, κριτικός, ανθολόγος
Παύλος Μιχαήλ
Zωγράφος - Χαράκτης
Αναζήτηση στο site
